تقریبا از هفته ی اول زایمان تب شیر داشتم و شیر تو سینه ام جمع میشد کلا اگه گل پسرم شیر نخوره شیرم سرازیر نمیشه فقط تو سینه جمع میشه اسفند ماه بخاطر درد شدید سینه و قرمزی بیش از حدش سونوگرافی انجام دادم که دکتر گفت عفونت نداری چون شیرت زیاده اینطور شدی سه شنبه صبح گل پسر خواب بود بلند شدم خونه رو تمیز کردم و غذا پختم یهو حس کردم سینه ام باز داره بزرگ میشه و درد میگیره دوشیدم ریختم اما باز همون‌طور شد درد رو تحمل کردم اما از ظهر لرز گرفتم زیر پتو بودم و میلرزیدم غروب مامانم جوشانده گیاهی بهم داد خوب نشدم طوری میلرزیدم و سردم بود که شب با لباس گرم زیر پتو خوابیدم نیمه های شب حس کردم دارم می‌سوزم روبروی کولر بودم اما عرق ازم میریخت همسر و خانواده ام ترسیدن فکر کردن کرونا گرفتم چون بدن درد وحشتناکی هم داشتم بهشون گفتم بخاطر سینه ام اینطور شدم نترسید داشتم با شیردوش دستی شیر میدوشیدم حس کردم سبز شده دستمال کاغذی برداشتم روی دستمال شیر دوشیدم متوجه شدم سینه ام عفونت کرده و مثل خلط عفونت میریخت از صبح رفتم تو حمام و اینقدر شیر و عفونت دوشیدم دیگه بخاطر بخار آب حالم بد شد دکتر زنان گفت باید بری جراح عمومی رفتم و بهم گفت پنجاه درصد باید عمل کنی اما فعلا دارو بخور و شنبه یا دوشنبه بیا تا چک کنم و تو این مدت کامل سینه رو تخلیه کن یا بده بچه ات بخوره یا بدوش و بریز شیر دوش برقی با هزار مصیبت تو این تعطیلی پیدا کردم و تا ساعت سه شب یا بچه ام میخورد یا میریختم
دعا کنید کارم به عمل نکشه پسرکم گناه داره اگه عمل کنم پسرکم رو چکار کنم...
خداروشکر از روز جمعه عصر مادرهمسر رفت خونه ی خودش و دخترشم از شهرستان برگشته و تنها نیست روز شنبه سفره ی ام البنین پهن کرد منو نگفت جاری جان و مادرش بودن و عمه ی جاری هم بود که دعاش رو خوند به مادرم گفت بخاطر کرونا کسی رو نگفتم به من گفت من حتی همسایه هامو نگفتم به همسر گفتم چطور مادرت میاد اینجا یا هر روز خونه ی مامانمم میره اشکال نداره اما مادرم یا من بریم کرونا داریم و اون کرونا میگیره گفتم واقعا بهم برخورد همسر از رفتار مادرش دلخور شد و میدونم فرداش بهش گلایه کرد و از اون روز تا حالا خداروشکر مادر همسر از خجالتی خودش نیومد سمت ما یا خونه ی مامانم.